
We zijn al een heel mooi eind op weg! Zo’n 4500 km achter de rug.
Nog een kleine week te gaan dan is het Pasen, het zou mooi zijn als we in de Stille week in Jeruzalem aankomen.
We zijn Silifke in Turkije op de veerboot gegaan naar Tripoli.
Silofke heette vroeger Seleucia. Het is gesticht door de koning Seleucus I Nicator in het begin van de 3e eeuw voor Christus. Het lag aan de monding van de rivier de Göksu. Het werd toen veiliger gevonden om stroomopwaarts een stad te stichtten, dan pal aan de kust.
Er zijn nog oude ruïnes bewaard gebleven, zoals overblijfselen van het kasteel hoog op een rots, stadsmuren, grote watertank.
Seleucia was beroemd om het graf van de maagd Sint Thecia van Iconium.
In de 13e eeuw kwam Seleucia in handen van de Hospitaalridders, ook wel Maltezer Orde. Dit was een door de koning van Jeruzalem gestichte ridderorde met een soevereine status.
Op
wikipedia.org/wiki/Orde_van_Malta valt nog veel meer te lezen over de Maltezer Orde.
Nog wat zuidelijker ligt Taşucu waar we op de veerboot richting Tripoli gaan. We varen ten oosten van Cyprus op de Middellandse Zee.
Op zijn eerste zendingsreis staken Paulus, Barnabas en Johannes Marcus over naar het eiland Cyprus.
Pafos was de hoofdplaats van het eiland, hier bevond zich de residentie van de Romeinse gouverneur die Sergius Paulus heette. In de antieke wereld was Pafos een pelgrimsoord. Hier komen mensen bij de rots van Afrodite om de vruchtbaarheidsrituelen van de godin van de liefde bij te wonen.
Het is fijn om te zien dat er steeds meer mensen meereizen met onze digitale reis naar Jeruzalem.
Dat het toch mogelijk is om dit in Coronatijd SAMEN te doen! Fantastisch.
